სერიალი „მეგობრები“ (Friends) 1994 წლის 22 სექტემბერს გავიდა ეთერში და მაშინვე 21.5 მილიონი მაყურებელი მიიზიდა. NBC-სთვის მაშინვე ნათელი გახდა, რომ მათ ხელში ნამდვილი კომედიური ჰიტი იყო. თუმცა, სერიალის მასშტაბური წარმატება მათთვისაც მოულოდნელი აღმოჩნდა. პირველი სეზონის ბოლოს „მეგობრების“ მაყურებელთა რაოდენობა თითქმის 10 მილიონით გაიზარდა, ხოლო მეორე სეზონში, მას შემდეგ, რაც სუპერბოულის თამაშის შემდეგ ორმაგი ეპიზოდი ეთერში გავიდა, სერიალმა 52.9 მილიონი მაყურებელი მიიზიდა, რაც იმ დროს მართლაც გიგანტურ მაჩვენებლად ითვლებოდა.

„როდესაც პირველი სეზონი დაიწყო, ჩვენი ერთადერთი ოცნება იყო, რომ გადარჩენილიყავით და მთელი 24 ეპიზოდი გაგვეკეთებინა“, – იხსენებს სერიალის თანაშექმნელი დევიდ კრეინი. „მაგრამ, ნახევარი წელიც არ იყო გასული, რომ სუპერბოულის შემდეგ გადაცემული ორმაგი ეპიზოდის გადაღება შემოგვთავაზეს.“ ეს სერიალისთვის დიდი პატივი იყო, თუმცა ასევე დიდი წნეხიც. „ყველამ იცოდა, რომ ამ სერიას უზარმაზარი აუდიტორია ნახავდა“, – ამბობს სერიალის პროდიუსერი კევინ ბრაიტი.

მაყურებლებისთვის დიდი სიურპრიზი იყო ცნობილი სახეების მონაწილეობა სუპერბოულის შემდეგ ეპიზოდში. ბრუკ შილდსმა, რომელიც ეპიზოდში მონაწილეობდა, იხსენებს: „როდესაც „მეგობრების“ პროდიუსერები დამიკავშირდნენ, ჯერ როლზე არც დამიწყეს საუბარი, მე კი უკვე დავთანხმდი. უზარმაზარი თაყვანისმცემელი ვიყავი და შანსს არასდროს გავუშვებდი ხელიდან.“

სერიალში ასევე გამოჩნდა კრისტიან აიზეკი, რომელმაც წინა ეპიზოდში თავისი ცნობილი სიმღერით „Wicked Game“ დიდი შთაბეჭდილება დატოვა. „ჩვენ გვჭირდებოდა ასევე მსახიობი, რომელიც ითამაშებდა საკუთარ თავს, და ჩვენთან ვან-დამი მოვიწვიეთ“, – იხსენებს კრეინი. „ის დაახლოებით ისე იქცეოდა გადასაღებ მოედანზეც, როგორც ფილმებში.“ ჟან-კლოდ ვან დამი დიდი ვარსკვლავი იყო, თუმცა გადაღებების პროცესში მასთან მუშაობა საკმაოდ რთული აღმოჩნდა.

რეჟისორი მაიკლ ლემბეკი იხსენებს, რომ ვან დამი გადაღებებზე რამდენიმე საათის დაგვიანებით მივიდა, თანაც პირდაპირ თავის ტრეილერში. მსახიობებთან კოცნის სცენებში იგი ზედმეტად „დამაჯერებლად“ მოქმედებდა, რის გამოც ჯენიფერ ენისტონმაც და კორტნი კოქსმაც სთხოვეს, რომ მას „ენის გარეშე“ ეკოცნა. მიუხედავად ვან დამთან რთული მუშაობისა, ეპიზოდში ჯულია რობერტსის მონაწილეობის დიდი სიხარული ყველამ გაიზიარა. იგი ძალიან ღელავდა, რადგან დიდი ხანი არ მუშაობდა ცოცხალი აუდიტორიის წინაშე, თუმცა მისი შესრულება ბრწყინვალე იყო.

სერიალის წარმატების გაგრძელებას „მადლიერების დღის“ ეპიზოდებმა შეუწყო ხელი. „ჩვენ არც ვგეგმავდით მადლიერების დღის „მეფეებად“ ქცევას, თუმცა ამ ეპიზოდებში ჩვენ შევძელით, რომ მთელი ექვსეული ერთ სივრცეში მოგვეყვანა, რაც მაყურებლებს ძალიან უყვარდათ“, – იხსენებს კრეინი. ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი იყო „ეპიზოდი, სადაც ყველა თავის მადლიერების დღეს იხსენებს“, თუმცა, როგორც თავად სცენარისტები ამბობენ, იმის მიუხედავად, რომ ბევრი ფიქრობს, იქ ნამდვილი ინდაური იყო გამოყენებული, სინამდვილეში ეს რეკვიზიტის განუყოფელი ნაწილი იყო და ძალიან რეალისტურად გამოიყურებოდა.

„მეგობრების“ ასეთი გიგანტური წარმატების ფონზე, სერიალი ხანდახან ზედმეტად „პოპულარულ“ პროექტად ითვლებოდა, რის გამოც მხოლოდ 6 ემის ჯილდო მოიპოვა, მიუხედავად 62 ნომინაციისა. სერიალის დიდი თაყვანისმცემლების აზრით, პროექტი და მისი მსახიობები გაცილებით მეტ ჯილდოს იმსახურებდნენ.

სერიალის მთავარი მსახიობების შემოსავალი დროთა განმავლობაში ძალიან გაიზარდა. პირველი სეზონისთვის თითოეული მათგანი 22,000 დოლარს იღებდა თითო ეპიზოდში, თუმცა 1997 წლისთვის მათ შეძლეს 100,000 დოლარამდე გაზრდა, ხოლო ფინალურ სეზონებში თითოეული მსახიობი მილიონ დოლარს იღებდა თითო სერიაში.

მსახიობები ერთმანეთთან ძალიან ახლოს იყვნენ. დევიდ შვიმერი აღნიშნავს, რომ ეს იშვიათი შემთხვევაა, როცა ანსამბლის მსახიობები ნამდვილ მეგობრებად იქცევიან. „ჩვენ ერთმანეთთან სწრაფად დავახლოვდით, რაც გადაღებების პროცესს კიდევ უფრო სასიამოვნოს ხდიდა“, – ამბობს შვიმერი. ჯენიფერ ენისტონიც ამატებს, რომ ეს მისთვის მეორე ოჯახი იყო. ისინი არა მხოლოდ გადაღებებზე ატარებდნენ ერთად დროს, არამედ შოუს გარეთაც ხშირად ერთობოდნენ ერთად.

სერიალის სცენარები, რომლებზეც სცენარისტების გუნდი მუშაობდა, ყოველთვის მაღალი ხარისხით გამოირჩეოდა. მიუხედავად იმისა, რომ გადაღებების დროს ხშირად ხდებოდა იმპროვიზაციები, თავად სცენარები იმდენად გამართული და კომიკური იყო, რომ მათი ყოველი ეპიზოდი სატელევიზიო კლასიკად ითვლება.

სერიალის ნამდვილ პოპულარობას ლიზა კუდროუ იხსენებს, რომელიც პირველი სეზონის შემდეგ, ზაფხულში, პირველად შეამჩნია, როგორ გამოჩნდა ინტერნეტში უამრავი ფანჯარა და განხილვები „მეგობრებზე“. ეს სერიალის და მისი მსახიობების ნამდვილი კულტურული ფენომენად ქცევის დასაწყისი იყო.

მეთიუ პერის გარდაცვალების შემდეგ სერიალის ყურება ბევრისთვის სევდიანი გახდა. თუმცა, მიუხედავად ამისა, „მეგობრები“ რჩება იმ სერიალად, რომელიც მუდამ ახარებს და ამხიარულებს თავის მაყურებელს. ეს არის შოუ, სადაც მთავარი გმირები, ნიუ-იორკელი ახალგაზრდები, მუდამ გვაჩვენებენ, რომ მეგობრობა და ჰუმორი ის ღირებულებებია, რომლებიც დროსა და სივრცეს არ ემორჩილებიან.

ამიტომ, როცა ვუყურებთ სერიალის ბოლო ეპიზოდს, სადაც ისინი კვლავ კითხულობენ: „სად წავიდეთ?“, პასუხი ერთია – კვლავ ჩვენი საუკეთესო „მეგობრების“ კომპანიაში.